Als beste uit de test

Zoete aardappel - pompoen Mash Up

P.S. 1 Fitz ging deze week voor het eerste naar de creche en ik bleek een grotere softie dan gedacht. Vond het niet zo heel leuk daar. Deed pijn aan het hart m daar achter te laten. En NIEMAND vertelt je van te voren dat je van die gekke blauwe hoesjes om je schoenen moet. En dat je geen kinderwagen mee mag nemen. En dat ie daar allemaal dingen op andere tijden doet dan thuis. En dat er een rare grote blauwe zak per kind hangt. En dat ik niet rechtstreeks naar binnen kan, maar via een soort doolhof met grote sloten eraan....

P.S 2 Als nog niet zo heel lang zwanger affer bent wil je toch heeeeel graag naar What to expect when you're expecting? Kijken en vergelijken!

Fitz, mijn zonnetje

Nog een beetje wiebelig!Maar hij kan zitten!

Hoe ze dat doet

Lief die complimenten die ik krijg over mijn lef een tweede zaak te openen terwijl je net moeder bent. Ik kan je verklappen: het is niet altijd leuk en ik ben zeker niet altijd blij. Maar het leven komt zoals het komt. Blijkbaar is het nog geen tijd om rustiger aan te doen. Al wordt aan de balans hard gewerkt. Vooral mijn lieve vriend, familie en vrienden maken het mijne mogelijk. En die wil ik graag bij deze bedanken. Dank voor het aanhoren van mijn geklaag (ja dat doe ik), het support, het begrip (voor als ik er weer eens niet ben op een weekendfeestje), lunchen bij Beter&Leuk, oppassen op Fitz, helpen verhuizen,eten komen opeten,de 5 minuten dans bij Studio K, alle kleertjes en overige baby attributen,een oogje toeknijpen als ik te laat ben met de aflossing van mijn lening,tuinieren in onze postzegel,de was ophangen aan knijpers. En nog allerlei meer dingen die ik nu vergeet. Fijn al die leuke mensen om mij heen.

Perenprutje

Fitzie keek al een tijdje heel verlekkerd naar de boterhammen met hagelslag van zijn papa. Bovendien waren  zijn handjes bijzonder vaak in het mondje te vinden en sliep ie de laatste dagen niet meer zo heel goed door. Volgens de pro's tekenen dat hij toe is aan vast voedsel. De staafmixer kon van zolder en afgestoft.  Daar hij moet wennen aan de verschillende smaken, staat er de komende 3 dagen gepureerde peer om het menu. 

Tussenstandje moeder zijn

Fitz is alweer bijna 4 maanden. Godzijdank hadden de moeders met ervaring gelijk en is het beter (en (nog) leuker!)geworden. Groundhog days are over en het echte leven is weer volop aan de gang. Met die verschille dat een leven met baby compleet anders is. Dat kan aan mij liggen. Ik snap nu de vele klaagartikelen in vrouwen bladen maar al te goed. De combinatie baby-werk-sociaal leven is lastig. Chaoten en we-zien-wel- hoe-het- loopt types (zoals mijn lief en ik) hebben het zwaar. Want plannen is een must. Zeker met onze onregelmatige en werken in avond en weekend banen (een extra zeur element mijnerzijds).  Na een lang onderling debat en allerlei mooie schema's hebben we besloten dat,in principe, de donderdag mijn avond is en de woensdag de zijne. Tot nu toe is het altijd anders gelopen, maar de mogelijkheid,schema technisch gezien, is er. Nu begrijp ik waarom het handig is om te bepalen wat je eet per week en ook alvast voor een hele week boodschappen te doen. Oppas-inhuur-momenten worden zorgvuldig gepland en zo worden uitjes in de avond heel schaars, maar ook meer bijzonder. Daarbij teveel drinken is echter een heel slecht idee. Gezien de chronische vermoeidheid ben ik al teut na 1 glas wijn en na meerdere consumpties ben ik er de volgende 2 dagen nog slechter aan toe.  Ondertussen zijn alle clichés waar. De tijd gaat heel snel en je beseft dat je van elk moment met je baby moet genieten. Want voor je het weet zijn ze echt groot. Ik lees geen baby boeken dus elke ontwikkeling komt als een verrassing. Zo leuk dat je nu contact kan maken, dat hij naar je lacht en alles aan het ontdekken is.Ja, het leven is echt anders, maar daar wen ik vast wel aan. 

In het nieuwe bad!

Fitz' eerste carnaval!

Hoppa!Fleske erin en doorrr

Mijn lieve mama

Gastblog!

Hallo moeder’s (2b), ik ben Ivanka en moeder van Liv (4jaar) en samen met de vader van Liv wonen wij op IJburg. Ik werk parttime als editor bij Eyeworks.

Even terug naar de dag van de geboorte, een dag om nooit te vergeten (dat bedoel ik positief en negatief) ik zal de bevalling achterwegen laten.....

Ok na 26 uur pijn lijden is de geboorte van je kind een bijzonder moment en het begin van een nieuw leven voor jou, je man en je kind. Toen ik Liv in mijn armen kreeg was ik verkocht! Dit mensje is nu mijn nummer 1 en alle clichés zijn waar.

De hele dag wil je over je kind praten, je maakt honderden foto’s en filmpjes.

Haar eerste lach, haar eerste rit in de kinderwagen,  haar eerste fruithapje, haar eerste jurkje.

De hele dag liep ik met een fotocamera op zak om haar in elke positie te fotograferen. Toen zat ik nog niet op FaceBook (gelukkig maar) anders kon iedereen meegenieten van mijn obsessie.

Het was al snel duidelijk dat Liv een eigen willetje had. Ze wilde alleen in slaap vallen bij mij op mijn buik en als ze eenmaal sliep, legde ik haar in de wieg en moest ik op mijn tenen de kamer verlaten. En als ze ook maar 1 kraakje op de vloer hoorde, zat ze alweer rechtop in bed.

De kinderwagen vond ze ook niks. Ze wilde alles zien. De babybjorn was een uitkomst!

Alles deed ik met dat ding. Met Liv hangend aan mijn buik ging ik stofzuigen, boodschappen doen, fietsen, zolang ze maar kon meekijken.

Liv is voor mijn gevoel erg kort baby geweest. Met 6 maanden kroop ze, met 8 maanden stond ze en met 10 liep ze al! Zo gek om zo’n baby te zien lopen!

Als Liv is 1,5 is, gaat het opvoeden echt beginnen. Opvoeden vind ik het moeilijkste van het moeder zijn. Maar ook het belangrijkst! Je wilt je normen en waarden goed overbrengen.

Maar tegelijkertijd wil je niet die strenge moeder zijn die de hele dag politieagentje speelt. Al snel passen wij de Nanny trucjes toe op ons eigen gezin. Thank god dat dit programma bestaat!

Als Liv na 3 x niet luistert wordt ze op de gang gezet. Dit lijkt te werken en tot op de dag van vandaag maken we er nog steeds gebruik van.

Rond haar tweede jaar wordt het echt een dametje. Ze kopieerd bepaald gedrag van ons (zo confronterend) maar super leuk! Ook gaat ze al aardig praten. Niet volledige zinnen maar ik kan ze begrijpen en zij begrijpt mij...... nou ja alleen het woordje NEE begrijpt ze niet.

Rond de 3 jaar komt de kinderpubertijd wordt er gezegd. Dit kan ik bevestigen. Het woordje Nee is nu op een heel ander niveau. Een voorbeeld. We waren in de speeltuin en het was tijd om te gaan. Na 3 keer lief en duidelijk zeggen dat we naar huis gaan, wordt madame boos en roept:” nee we gaan niet naar huis anders laat ik mijn fiets staan en loop ik weg” Ik stond perplex. Wie is nu de moeder?? We moeten ook vaak lachen om bepaalde uitspraken: Opa kwam met een groot zwart fotoboek aan om ons wat foto’s te laten zien. Liv:”Opa is dat uw laptop?”

En de momenten dat we samen in bed liggen en ze plotseling zegt dat ze van mij houdt........

En nu is ze alweer 4 jaar en gaat ze volle dagen naar school. De tijd gaat zo snel. Ik geniet elk moment van de dag van haar en als ik moet werken, kan ik niet wachten om naar huis te gaan om haar weer te zien.  En als ze uit logeren is, mis ik haar voetstap geluidjes, haar geklets......haar aanwezigheid. Ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.

Mijn nieuwe leven....

Mijn leven als puzzel

Mijn nieuwe leven brengt t nodige denkwerk met zich mee. Ze (de pro's) zeggen dat t beter wordt en ik raak er ook vast getraind in, maar voorlopig heb ik de combinatie eigen zaak+baby+hond+verhuizen+sociaal leven nog lang niet onder de knie. Ik schets afgelopen weekend.


Vrijdag
Ik werk, man moet om 16:00 uur in Hilversum zijn voor werk dus brengt baby+overlevingspakket (luiers,eten,fles etc.) naar winkel. Vanaf de winkel  loop ik naar vrienden met een oppas waar Fitz vanavond  blijft omdat wij een feestje hebben. Make up en avond tenue zijn's ochtends al meegenomen vanaf huis. Ik blijf tot 23:30 uur op t feestje en ga dan met zwangere vriendin naar huis om de oppas af te lossen om daarna door man, die dan net uit Hilversum komt, weer opgehaald te worden. Dan zijn we weer net op tijd thuis om de hond uit te laten (die dan dus al vanaf 's middags alleen thuis is)  Tot zover t plan (zeg nou zelf, dit vereist toch t betere denkwerk?). Toen kwam de sneeuw (die ik overigens totaal niet had zien aankomen). Man deed er een uur over om naar de mij te komen, baby was bovendien al de hele dag huilerig, dus die kwam redelijk gestrest de winkel binnen. Hij wilde eigenlijk direct rechtsomkeert maken omdat zijn werk afgelast was en hij dan zelf op Fitz kon passen. Ik kon m overhalen om mee naar t feestje te gaan (hij was immers toch al onderweg en weer terug naar huis met de auto zou ook een hel zijn). De oppas hebben we niet veel uitgelegd, Fitz slaapt erg vast van 19:00 tot 22:30 en wij zouden op tijd terug zijn voor t laatste flesje (we waren zo moe dus wilden toch op tijd naar huis). Een paar uur (en wijntjes) later wilde ik nog lang niet naar huis. Fitz hebben we uiteindelijk om 2:00 uur opgehaald (met dank aan vriendin Isabelle die de oppas heeft afgelost). Na het laatste flesje was mama wel een beetje moe en is met jas,muts en kind in de armen, zittend op de bank in slaap gevallen. 


Zaterdag
Niks aan de hand. Man werkte pas 's middags en ik hoefde nergens heen. Mijn hersens hadden rust. En dat was, vanwege de ietwat katerige toestand, ook maar beter. Genoten van de vrije ochtend en het mooie weer.


Zondag
Begon niet goed, wilde al vroeg in de winkel zijn om voorbereidingen te treffen voor een groep van 17 man die 's middags kwam high tea-en. Halverwege t sleutel zoeken (een dagelijks terugkerende frustatie), besefte ik mij dat ik die in de winkel had laten liggen en dat ik moest wachten tot de andere meiden die die dag werkte in de winkel waren. Ik was inmiddels wel helemaal ready to go, dus ging ik maar. Duurt toch altijd lang bij de bakker en de tram komt ook niet altijd op tijd. Keurig om 11:00 uur in de winkel, waar we met 3 man sterk aan de dag begonnen. De oven draaide overuren, de laatste boodschappen gehaald, de tafel werd high tea waardig gedekt. Race tegen de klok. Rond 12 stroomde de zaak bovendien vol , bleken de kleine biologische appels geen sap te produceren en begaf de sapcentrifuge het. Haico kwam mij om 13:00 uur weer ophalen om bij het nieuwe huis te gaan kijken en de Fitz wisseltruc te doen, want hij moest door naar Hilversum om te werken. Ondertussen wachtte een vriend op ons op het nieuwe adres. Stress all over the place. Na het huisbezoek en wissel met kinderwagen weer terug naar de winkel gelopen voor een finishing touch aan high tea tafel. Vanuit daar naar een lunchafspraak met vriendin. Stuntelen met kinderwagen in cafe, kreeg Fitz zijn jas niet uit, de luiertas bleef onder de kinderwagen hangen, zoon janken vanwege honger. Toestanden! Afijn, 2 uur redelijk relaxed bij kunnen kletsen (tussendoor een flinke poepluier verschonen, HOERA ik heb extra romper bij me, BOE ik ben de billendoekjes vergeten). Toen op tijd weer naar huis gaan lopen want baby wil alweer bijna eten en heb niks meer bij mij. En de hond moet ook nog uit. En, oh ja, had ik al boodschappen voor mezelf? En hoe zit met de administratie? En de was moet ook nog uit de machine...  Zoals ik al zei: in mijn nieuwe leven moet ik meer plannen, beter organiseren en vooruit denken. Het is wat hoor. Maar ik word vast ook een pro. Ooit.

Newly parents: first date

Gister was t moment daar, de newly parents hadden een heuse date. Tijd om het onderstaande conversatie repertoire uit te breiden:


Hoe was t op je werk
Hoe was jouw dag
Was ie lief vandaag
Heeft ie veel gegeten
Geef jij een flesje of zal ik t doen
Ah toe, ga jij er nu uit, ik moet morgen werken
Ah toe, ga jij er nu uit, ik kan echt niet meer
Ah toe, ga jij er nu uit, jij slaapt al langer
Nog iets van de verbouwing gehoord
Wat zullen we vanavond eten
Etc etc etc etc.


De date balanceerde nog even op t randje van afzeggen, vanwege werk waren we allebei eigenlijk al doodop. Maar afijn, schouders eronder en onszelf herpakt en om 19:00 uur waren de zombies de deur uit. Op wonderlijke wijze hervonden we kracht en hebben we 2,5 uur non stop kunnen ouwehoeren (en nee t geen  niet alleen over Fitz). Om 22:00 uur stipt losten we oppas Marielle (dank dank dank) weer af. Zo gaan die dingen dus. Voortaan. In ons nieuwe +1 leven. 

The 6 weeks itch

babysporen all over the place

Natuurlijk ben ik dolgelukkig met mijn newborn en smelt mijn hart als ik naar hem kijk. Maar om nou te zeggen dat ik mij altijd op een roze wolk bevind, nee. Voor een baby zorgen is serious shit en laten we zeggen dat ik het zwaar heb onderschat. Bij deze: R.E.S.P.E.C.T aan alle moeders! Voor nu troost ik mij met de gedachte dat er vast weer een tijd komt dat ik:


In mijn eentje, zonder baby op de arm, voor een nr. 2 naar de wc kan
Niet meer gedoemd ben tot de zwangerschapsbroeken (nog een geluk bij een ongeluk dat ik bijna de deur niet uitga, zo ziet niemand dat ik maar keuze heb uit 3 setjes)
Kan gaan hardlopen zonder het gevoel te hebben dat mijn baarmoeder, of whatever daar van binnen en onder nog niet op z'n plek zit, op de grond valt
Echt naar mijn gesprekspartner kan luisteren zonder een beetje zenuwachtig te worden omdat baby huilt
Niet gehaast hoef te douchen
Van vermoeidheid tegen mijn vriend snauw, heel cliché: LAAT MAAR, IK DOE HET ZELF WEL!
Niet meer elke dag Groundhog day beleef (uitleg volgt in volgende blog)
Later dan 17:00 uur naar buiten ga, in mijn eentje, op de fiets, op weg naar een vriendin voor een wijntje (of 3, minstens!)
8 uur per nacht kan slapen (PLEASE, ANYONE, zeg dat dit niet nog minstens 5 jaar duurt)
Niet meer ondergekotst, geplast en gepoept wordt
Gewoon de deur uit kan gaan zonder na te denken wat ik allemaal mee moet nemen in de luiertas
Speaking of de deur uitgaan; ergens op tijd zijn met baby eist precisiewerk 


Maar ik hou van Fitz hoor. Echt. Heel veel. 

hulde aan mijn mama

Het geboortekaartje

Change has come

Conclusie na maand 1

* Jouw baby is echt wel de allermooiste, de allerliefste, de allerleukste, eigenlijk de aller alles in alles.
* Corny zijn viert hoogtij. Camera en fototoestel in de aanslag, voor baby's eerste lach.
* De nachten zijn echt zo gebroken als ervaren ouders zeggen. Alleen kon je je daar, als pre ouder, nooit een voorstelling bij maken. Nu je al weken als een zombie op de automatische piloot door het leven gaat wel. 
* Ik ben niet zo goed in baby praten. Ik doe het al wel een beetje, maar ik hoor t kraamverzorgsters, andere moeders en de kinderarts toch beter doen. Puntje om aan te werken.
* Een kind is niet goed voor t milieu. Nog nooit zoveel wasjes moeten draaien. Laat staan vuilnis geproduceerd. En dan heb ik t niet ineens over het tropische klimaat wat ineens in ons huis heerst.
* Verbazingwekkend hoe snel je huis bezaaid is met baby zooi. Denk rondslingerende flesjes, tepelmaandverbandjes en hydrofiele luiers (die heb je btw echt nooit genoeg).
* Pas op met de electrische kolf! Voor je t weet zit je tepel vacuüm en komt ie er blauw uit. Eens maar nooit weer.
* Plast ie me gdvrdmme weer onder!
* Binnen no time ben ik een softie. Overal bang voor. Vriend wordt, voordat ie de deur uitgaat (om bv slechts de hond uit te laten om 22:00 uur 's avonds), op het hart gedrukt vooral heel voorzichtig te doen. Vuurwerk was op 31 december mijn grootste vijand. In het verkeer schrik ik veel te snel en de ellende in de wereld raakt me veel te diep.
* Veel onderling overleg met de papa tijdens een huilbui van zoonlief.  Honger/pijn/schone luier/moe. What's the problem?
* Kijk uit met te smalle detectiepoortjes in de supermarkt. Voor je t weet zit je kinderwagen klem.
* Diep graven in de hersenbrij voor de kinderliedjes. En anders mix je t een en ander gewoon. Of doe je 1 zin van alles. Ademnood (hoe kom ik er op!) van Linda, Roos en Jessica doet t ook heel goed.
* Wat kan je veel van je kind houden. Nog miljoen keer meer dan ik ooit had verwacht. 

De eerste 17 dagen